του Τζι Μι
恋之风景
Της αγάπης τοπία (ένα σύγχρονο παραμύθι)
του 幾米 (Ji Mi) (*)
她受了伤，
Τραυματίστηκε,
他却永远离开这个世界
Όμως αυτός για πάντα έφυγε απ’ τον κόσμο,
她的心裂成碎片…
Η καρδιά της έσπασε, κομμάτια και θρύψαλα έγινε …
和他在一起做过的许多梦，
Μαζί του, τα τόσα όνειρα που κάνανε,
现在都不能实现了。
πραγματικότητα, τώρα πιά, δεν μπορούσαν να γίνουν.
她的世界瞬间变成残酷的炼狱。
Ο κόσμος της σε μια στιγμή, έγινε άγριο μαρτύριο.
她感到孤单无助，
Μόνη και χωρίς στήριγμα αισθανόταν,
常常因为思念他而带着泪水入梦…
στα όνειρα της, δάκρυα κυλούσαν επειδή τον θυμόταν.
她总是梦到同样的风景。
Πάντα το ίδιο τοπίο ονειρευόταν,
那是一片荒芜的树林，
Ένα χέρσο δάσος,
他们两人站在树下，
και οι δύο κάτω από ένα δένδρο να στέκονται,
幸福地等待花开。
Τα λουλούδια να ανθίσουν, να περιμένουν.
但突然一阵狂风吹过，
Ξαφνικά ένας δυνατός άνεμος φύσηξε,
他转过身来，却再也找不到他的踪迹……
Και το σώμα της πήρε, κάποιο ίχνος όμως απ’ αυτόν δεν μπορούσε να βρει…
她不再相信
Δεν πίστευε πια
人间有幸福，
ότι στο κόσμο υπήρχε ευτυχία,
不再相信奇迹。
δεν πίστευε πια στα θαύματα.
但有时她会隐隐感觉到，
Όμως, κάποιες φορές, ζαλισμένη ένιωθε,
一阵蝴蝶拍翅般的轻柔微风，
σαν ένα φτερούγισμα πεταλούδας να την χαϊδεύει, σαν απαλό αεράκι,
一股幽幽袅袅的清雅花香，……
Ένα αχνό λεπτό άρωμα λουλουδιού, ...
让她渐渐感到并不孤单。
Σιγά –σιγά την έκανε μόνη να μην αισθάνεται.
似乎有人一直在她耳边殷殷叮咛，时时保护着她。
Σαν κάποιος δίπλα της συνεχώς να της ψιθυρίζει, ότι πάντα την προστατεύει.
但每当她想凝神倾听，声音就悄然隐去。
Όμως κάθε φορά που, με προσοχή, προσπαθούσε να ακούσει, η φωνή σιγά- σιγά χανόταν .
虽然她不知道他是谁，
Παρόλο που δεν ήξερε ποιος ήταν,
甚至不确定他是否存在，
Παρόλο που δεν ήταν σίγουρη αν πράγματι αυτός υπήρχε,
但她的日子
ωστόσο στη ζωή της
渐渐有了阳光。
σιγά –σιγά ο ήλιος βγήκε.
在她差点跌倒时，一股幽香让她停下脚步。
Λίγο πριν σκοντάψει, ένα άρωμα την σταματούσε
在她掉入水塘时，一阵清风将她盈盈托住。
Λίγο πριν πέσει στο νερό, ένα αεράκι την συγκρατούσε.
在她感到寂寞时，
Όταν αισθανόταν μόνη,
总会听见悠扬的歌声在耳边轻轻吟唱，
πάντα μια μελωδική φωνή απαλά της τραγουδούσε,
一股温暖的气流将她紧紧笼罩……
ένα ζεστό ρεύμα αέρα σφιχτά την τύλιγε …
于是她不再感到害怕。
ξανά μόνη δεν αισθάνθηκε.
她深信一定是他变成天使，
Βαθιά μέσα της είχε πεισθεί ότι αυτός ένας άγγελος είχε γίνει,
陪伴在她身边。
που την συνόδευε, που ήταν πάντα δίπλα, στο πλευρό της.
但她不了解天使的宿命，
Τη μοίρα των αγγέλων όμως δεν την γνώριζε,
当天使爱上一个时，
πως όταν ένας άγγελος ερωτεύεται, τότε
他的羽毛就会开始片片掉落。
τα φτερά του ένα –ένα πέφτουν.
满天雪花般的羽毛，
Τα φτερά του σαν νιφάδες χιονιού στον ουρανό,
随风四散……
ο αέρας τα σκορπίζει….
她还是常常梦到同样的风景。
Πολύ συχνά πάλι το ίδιο τοπίο ονειρευόταν,
那一片荒芜的树林里，
Μέσα σ’ ένα χέρσο δάσος,
只有他们两人，
οι δύο μόνοι,
痴痴地等待花开。
Με πάθος τα λουλούδια να περιμένουν να ανθίσουν.
她一天天地康复。
Μέρα με τη μέρα ανάρρωνε.
但她耳边熟悉的声音，却变得愈来愈微弱。
Όμως η γνώριμη φωνή στο αυτί της, όλο και πιο πολύ αδύνατη γινόταν.
她心里暗暗期待，
Κρυφά πρόσμενε να την ακούσει,
却又害怕这一切都只是一场梦。
Φοβόταν ότι όλα αυτά θα ήταν ένα όνειρο.
她睁开双眼，重新看见这个世界，
Τα δύο της μάτια πάλι άνοιξε για να δει τον κόσμο,
却再也听不见那温暖的声音。
ωστόσο πια τη ζεστή αυτή φωνή δεν μπορούσε πλεόν να ακούσει.
然而那一片荒芜的树林，
Όμως αυτό το χέρσο δάσος,
却依旧夜夜出现在她的梦中……
ξανά κάθε βράδυ στο όνειρό της εμφανίζεται…
她深深相信，
Βαθιά μέσα πιστεύει,
他一定是在那片梦中风景里等待着她。
ότι αυτός μέσα στο όνειρο την περιμένει.
她日复一日四处寻找……
Κάθε μέρα την ψάχνει…
她终于踏入与梦中相似的风景，
Στο τέλος, σ’ ένα τοπίο που ήταν σαν του ονείρου, μπήκε ,
静静站在树下等待开花。
και κάτω από το δένδρο ήσυχα καθόταν, περιμένοντας τα λουλούδια να ανθίσουν.
只见满山枯寂的树林，
Στο έρημο δάσος είδε,
雪白的羽毛不断地慢慢飘下，
τα ολόλευκα φτερά που συνεχώς πέφτανε,
轻柔地在风中飞舞……
στον άνεμο να χορεύουν …
渐渐幻化成一片美丽的花海，
Και σιγά – σιγά μεταμορφώθηκαν, πανέμορφα λουλούδια γίνανε,
悠扬的歌声又在耳边轻轻响起……
μελωδίες που ξανά στο αυτί της αντηχούσαν…
(απόδοση Δημήτρης Μπάμπας. Το βιβλίο υπέδειξε στο kina.gr η Σοφία Κ.)
(*) Ο Jimmy Liao (幾米 ή 几米/ Ji Mi), γεννήθηκε το 1958 στην Ταϊπέι. Για αρκετά χρόνια εργάστηκε σαν εικονογράφος στη διαφήμιση. Θεωρείται από τους πιο σημαντικούς εικονογράφους- συγγραφείς της Ταϊβάν και έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Στην ελληνική γλώσσα κυκλοφορεί το βιβλίο του Εκείνη κι εκείνος, εκδοση Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2010. Επιπλέον εικονογράφησε το βιβλίο Το τέρας που έτρωγε σκοτάδια του Joyce Dunbar, εκδόσεις Πατάκη, 2008.Το πραγματικό όνομα του είναι 廖福彬/ LIAO Fu-Bin.
Ο ιστότοπος του βρίσκεται στη διεύθυνση http://www.jimmyspa.com/