Σ’ ένα τόπο μακρινό,
ζει μια πανέμορφη κοπελιά.
Από την τέντα της όλοι όταν περνούν,
το πρόσωπο τους γυρνούν να δουν.
Το χαμογελαστό ροδαλό της πρόσωπο,
σαν ένας ήλιος κατακόκκινος.
Τα φωτεινά της μάτια
σαν λάμψεις του φεγγαριού.
Το βιός μου θα παρατήσω,
πρόβατα μαζί της θα πάω να βοσκήσω.
Το χαμογελαστό ροδαλό της πρόσωπο,
κάθε μέρα να κοιτάζω,
τα πανέμορφα χρυσαφιά της ρούχα.
Ένα αρνάκι θέλω να 'μαι,
πάντα δίπλα της.
Με το δερμάτινο μαστίγιο της μαλακά,
συνεχώς το κορμί μου να χτυπά.
(απόδοση Δημήτρης Μπάμπας)
在 那 遥 远 的 地 方
zài nà yáo yuǎn de dì fāng
在 那 遥 远 的 地 方
zài nà yáo yuǎn de dì fāng
有 位 好 姑 娘
yǒu wèi hǎo gū niáng
人 们 经 过 了 她 的 帐 房
rén men jīng guò le tā de zhàng fáng
都 要 回 头 留 恋 地 张 望
dōu yào huí tóu liú liàn dì zhāng wàng
她 那 粉 红 的 笑 脸
tā nà fěn hóng de xiào liǎn
好 像 红 太 阳
hǎo xiàng hóng tài yáng
她 那 活 泼 动 人 的 眼 睛
tā nà huó pō dòng rén de yǎn jīng
好 像 晚 上 明 媚 的 月 亮
hǎo xiàng wǎn shàng míng mèi de yuè liàng
我 愿 抛 弃 了 财 产
wǒ yuàn pāo qì le cái chǎn
跟 她 去 放 羊
gēn tā qù fàng yáng
每 天 看 着 她 粉 红 的 笑 脸
měi tiān kàn zhe tā fěn hóng de xiào liǎn
和 那 美 丽 金 边 的 衣 裳
hé nà měi lì jīn biān de yī cháng
我 愿 做 一 只 小 羊
wǒ yuàn zuò yī zhī xiǎo yáng
跟 在 她 身 旁
gēn zài tā shēn páng
我 愿 她 拿 着 细 细 的 皮 鞭 不 断
wǒ yuàn tā zhe xì xì de pí biān bù duàn
轻 轻 打 在 我 身 上
qīng qīng dǎ zài wǒ shēn shàng