1
Τόπος αναψυχής των τελευταίων αυτοκρατόρων της δυναστείας των Τσινγκ, το Καλοκαιρινό Παλάτι βρίσκεται στα περίχωρα του Πεκίνου. Ένα σύμπλεγμα από λίμνες, αλσύλλια και κήπους προσφέρει στον επισκέπτη μια αίσθηση απόδρασης από την αποπνικτική ζέστη του Πεκίνου. Στο πίσω μέρος του πάρκου, μακριά από τα πλήθη των τουριστών, βρίσκεται μια μικρή λίμνη γεμάτη από νούφαρα. Στο περίπτερο που βρίσκεται στη μέση της, κάποτε χώρο όπου οι αυτοκράτορες συναντούσαν τις παλλακίδες τους, τώρα ξεκουράζονται οι αποκαμωμένοι τουρίστες.
2
Η οδός Γουάνγκ Φου Τζινγκ, είναι πάντα γεμάτη από τα πλήθη των τουριστών αλλά και των κατοίκων του Πεκίνου. Τα τεράστια εμπορικά κέντρα και καταστήματα –μεταξύ των οποίων είναι και τα ελληνικά Folli Follie- την κάνουν να μοιάζει ως ένας ναό του καταναλωτισμού. Όμως στον αριθμό 74 υπάρχει ένας αληθινός ναός. Είναι αφιερωμένος στον Άγιο Ιωσήφ και οι ντόπιοι τον αποκαλούν ως Ντονγκ Τανγκ (δηλαδή ο δυτικός ναός). Μια από τις τέσσερις καθολικές εκκλησίες της πόλης, η εκκλησία δείχνει σαν να ανήκει σ’ ένα άλλο σύμπαν πολύ μακρινό και ελάχιστα οικείο για το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται.
3
Το τζαμί του Πεκίνου βρίσκεται στην νότια πλευρά της πόλης, στο κέντρο της συνοικίας των Χούι, στην οδό της Αγελάδας. Χρονολογείται από τον 10ο αιώνα και με δυσκολία ο επισκέπτης προσπαθεί να αναγνωρίσει σ’ αυτόν τα σημεία της ισλαμικής παράδοσης. Όλο το συγκρότημα μοιάζει ως να είναι ένας ακόμα βουδιστικός ή ταοϊστικός ναός της πόλης. Μέσα στην αίθουσα της προσευχής, μια επιγραφή με ιδεογράμματα δηλώνει στον επισκέπτη τη θρησκεία που λατρεύεται.
4
Μια νησίδα μέσα σ’ ένα σύμπλεγμα από πολυκατοικίες και ουρανοξύστες είναι ο ναός Ντογκ Γούε Σι. Χρονολογείται από 1300 μ.Χ. και είναι αφιερωμένος στην ταοϊστική θεότητα Ντογκ Γούε. Αποτελείται από 76 ξεχωριστά διαμερίσματα όπου λατρεύονται ισάριθμες θεότητες και άγιοι του ταοϊσμού. Ένα απ’ αυτά είναι αφιερωμένο στον «Πατέρα και η Μητέρα των Απογόνων». Σε κάθε ευσεβή προσκυνητή το ζευγάρι αυτό υπόσχεται πολλούς και υγιείς απογόνους.
5
Μοιάζει ως μια φιγούρα βγαλμένη από κόμικς. Και όμως είναι ένας από τους τέσσερις «Ουράνιους Βασιλείς» που υποδέχεται τον επισκέπτη στο βουδιστικό ναό της «Λευκής Νταγκόπα». Ταγμένοι σύμφωνα με τη βουδιστική πίστη να παρακολουθούν τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, είναι οι προστάτες του κόσμου και οι σφοδροί πολέμιοι του κακού. «Αυτός που τα βλέπει όλα» όπως είναι η ελληνική μετάφραση του κινέζικου ονόματος χαρακτηρίζεται από το κόκκινό χρώμα του προσώπου του και έχει σαν σύμβολά του το φίδι και το μαργαριτάρι.
6
Οι «Πίσω Λίμνες» είναι μια γραφική περιοχή του Πεκίνου που μοιάζει να αντιστέκεται στο βίαιο κύμα της ανοικοδόμησης. Βρίσκονται στην βόρεια πλευρά της πόλης και αποτελούν ένα σύμπλεγμα μικρών τεχνητών λιμνών. Στις όχθες τους συναντάς δυτικού τύπου μπαρ και εστιατόρια γεμάτα από τουρίστες, αλλά και συνταξιούχους που απολαμβάνουν τη γαλήνη του χώρου. Μόνο οι ήχοι από την παραδοσιακή κινέζικη λύρα που παίζει ένας ζητιάνος διαταράσσουν την ηρεμία.
7
Ως μια των καλών τεχνών, η καλλιγραφία κατέχει κεντρική θέση μέσα στον κινέζικο πολιτισμό. Επιγραφές με στίχους ποιημάτων ή ρητών κοσμούν κάθε εσωτερικό χώρο. Ασκούμενος στην καλλιγραφία μέσα σ’ ένα από τα πάρκα του Πεκίνου, αυτός ο ηλικιωμένος συγκεντρώνει την προσοχή των περαστικών. Όμως κάτι αμετάκλητα παροδικό και μάταιο υπάρχει σ’ αυτήν τη μορφή τέχνης. Τα έργα του πρόκειται σύντομα να χαθούν αφού αντί για μελάνι χρησιμοποιεί νερό.
8
Οι ήχοι που ακούγονται το μεσημέρι μιας καθημερινής, στο πάρκο του Λόφου της Προσδοκίας στο Πεκίνο, έρχονται από πολύ μακριά. Είναι οι μελωδίες από ένα αργεντίνικο ταγκό που πλημμυρίζουν τους τον χώρο. Σ’ ένα άνοιγμα του πάρκου ηλικιωμένοι χορευτές εκτελούν με ακρίβεια τις φιγούρες ενός χορού τόσο ξένου στον πολιτισμό τους. Και όμως το πάθος που διακρίνει κάποιος στις κινήσεις τους αποδεικνύει ότι αυτός ο χορός δεν είναι και τόσο ανοίκειος για τους χορευτές του.
9
Θεωρούμενη ως μια των πολεμικών τεχνών το Τάι Τζι Τσουάν είναι η πιο δημοφιλής μορφή κινέζικης γυμναστική. Λιγότερο βίαιο από το κουνγκ φου, υπόσχεται μακροζωία και υγεία. Οι εντρυφούντες σ’ αυτή συγκεντρώνονται κάθε πρωί στα πάρκα του Πεκίνου για άσκηση. Όμως είναι σχεδόν μεσημέρι όταν αυτή η κυρία απομονώνεται σε μια γωνία ενός πάρκου για να εκτελέσει τη φιγούρα «τριπλός κεραυνός».
10
Το πάρκο του Λόφου της Προσδοκίας στο Πεκίνο βρίσκεται πίσω από την Απαγορευμένη Πόλη και ελάχιστοι τουρίστες το προτιμούν. Όσοι συχνάζουν σ’ αυτό είναι κάτοικοι της πόλης που αναζητούν ένα καταφύγιο, μακριά από τη βοή και την όχληση των πολυσύχναστων δρόμων. Αυτά μάλλον αναζητά και η νεαρή μουσικός. Ασκεί τις ικανότητες της στο παίξιμο του ακορντεόν, προσφέροντας παράλληλα στον ανυποψίαστο διαβάτη μια μουσική υπόκρουση στον περίπατό του .
Δημήτρης Μπάμπας
