Σβήνουν οι ελπίδες εκδημοκρατισμού, καθώς ο κινέζος πρόεδρος κατηγορείται ότι κινείται στην κατεύθυνση ενός νέου απολυταρχισμού
Ο νέος πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ μπορεί να υποσχέθηκε να αγωνιστεί με τη μεγαλύτερη δυνατή αυστηρότητα κατά της διαφθοράς εντός και εκτός του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, αλλά τα πρώτα δείγματα «γραφής» του στην ηγεσία της χώρας μαρτυρούν τη θέλησή του να γίνει ένας αυταρχικός ηγέτης στα πρότυπα του ρώσου ομολόγου του Βλαντίμιρ Πούτιν.
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει σε άρθρο της η εφημερίδα «Washington Post» με την επισήμανση ότι «ο Σι φαίνεται πως είναι πολύ πιο "κοντά" στον Πούτιν απ' ό,τι στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, αφού συμπεριφέρεται όπως ένας ηγέτης που ενδιαφέρεται περισσότερο να σταθεροποιήσει την ισχύ του και να διασφαλίσει την επιβίωση ενός αυταρχικού συστήματος διακυβέρνησης και λιγότερο να υιοθετήσει και να κάνει σημαντικές πολιτικές μεταρρυθμίσεις».
«Η πρωταρχικής σημασίας προτεραιότητα για τον νέο πρόεδρο είναι να εγγυηθεί την εξουσιαστική θέση του κόμματος. Ο Σι θέλει να είναι ένας ισχυρός άνδρας, αλλά ένας άνθρωπος στη θέση του θα έπρεπε να έχει και νέες ιδέες να προσφέρει. Και εγώ δεν βλέπω καμία τέτοια, γεγονός που με κάνει απαισιόδοξο» σημειώνει ο κινέζος ιστορικός Ζανγκ Λιφάν που υπογράφει το άρθρο.
Τονίζει επίσης ότι «ο Σι στην αρχή της θητείας του αποτελούσε ένα αίνιγμα. Πλέον η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο, καθώς ο πρόεδρος έχει στείλει αντιφατικά μηνύματα: από τη μία υποσχέθηκε οικονομικές μεταρρυθμίσεις, ενώ ταυτόχρονα ενθάρρυνε τους συντρόφους του στο κόμμα να συνεχίσουν την ιδεολογία του Μαρξ και του Μάο. Την ίδια στιγμή που έδωσε ώθηση σε μια ακόμη πιο στενή σχέση με τις ΗΠΑ, μοιάζει να "κάνει τα γλυκά μάτια" στη Ρωσία. Φαίνεται σαν να επιδιώκει να γίνει ακόμη πιο σκληρός ηγέτης σε σχέση με τους προκατόχους του, αλλά χωρίς να εισηγηθεί και αντίστοιχες ριζοσπαστικές αλλαγές στην Κίνα».
«Κομματική εκκαθάριση» στα λόγια
Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο Σι έχει αναλάβει δύο σημαντικές πρωτοβουλίες: η πρώτη έγκειται στο να προβεί σε μια «κομματική εκκαθάριση» από τα στελέχη που ζουν προκλητικά τρυφηλή ζωή. Ο Σι έχει πει χαρακτηριστικά πως τα μέλη του ΚΚ Κίνας θα πρέπει να κάνουν «συχνά μπάνια προκειμένου να καθαρθούν από την απληστία, τις υπερβολές στην καθημερινότητά τους, τον ηδονιστικό τρόπο ζωής και την τεμπελιά».
Η δεύτερη «εκστρατεία» που έχει αναλάβει ο νέος πρόεδρος είναι η πάταξη της διαφθοράς, προκειμένου, όπως ο ίδιος είπε, «να σκοτώσω και τις τίγρεις και τις μύγες», όπου προφανώς «τίγρεις» είναι τα υψηλόβαθμα και «μύγες» τα χαμηλόβαθμα στελέχη του απέραντου κομματικού μηχανισμού (το ΚΚ Κίνας έχει 85 εκατομμύρια μέλη), της διοίκησης και της κυβέρνησης.
«Αμφότερες οι εκστρατείες αντικατοπτρίζουν τακτικές του ΚΚ που είχαν να εμφανιστούν από την εποχή του Μάο και αποτελούν απόπειρες να κάνουν ακόμη πιο στιβαρή την κομματική νομιμότητα» γράφει το άρθρο, προσθέτοντας ότι «ο Σι συνειδητοποιεί πως οι συμπολίτες του είναι οργισμένοι σχετικά με το ζήτημα της κρατικής διαφθοράς, αλλά, όπως όλα δείχνουν, οι προσπάθειες αυτές δεν θα έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα, αφού στο τέλος ο Σι δεν θα αφήσει κανέναν τρίτο να κοιτάξει στα ενδότερα του κόμματος».
Η λογοκρισία ζει και βασιλεύει
Ωστόσο υπάρχει και μια τρίτη «σταυροφορία» του κινέζου προέδρου που θα έπρεπε να μας απασχολεί περισσότερο: η λογοκρισία και η απαγόρευση ελεύθερης διατύπωσης γνώμης στα μέσα ενημέρωσης και στο Διαδίκτυο. «Πολλοί δημοσιογράφοι ισχυρίζονται πως δέχονται περισσότερη λογοκρισία σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, ενώ κινέζοι ακαδημαϊκοί διαμαρτύρονται ότι δέχονται υποδείξεις να μη δίνουν συνεντεύξεις σε ξένα ΜΜΕ» σημειώνει η «Post». «Τουλάχιστον, όταν ήταν ο [τέως πρόεδρος] Χου Ζιντάο στην εξουσία, είχαμε μια ελπίδα. Πλέον, υπό την ηγεσία του Σι, κάθε ελπίδα έχει χαθεί» λέει ανώνυμα ένας κινέζος καθηγητής σε μεγάλο πανεπιστήμιο του Πεκίνου.
«Τον περασμένο Μάρτιο, όταν ο Σι επισκέφθηκε τη Ρωσία, συνέκρινε τον εαυτό του με τον Πούτιν. Εκείνη την περίοδο αυτή η παρομοίωση του νέου προέδρου είχε περάσει στα "ψιλά" των εφημερίδων. Ωστόσο έξι μήνες μετά ηχεί πλέον ως αληθινή διαπίστωση. Ο Σι κινείται ολοένα και περισσότερο προς την κατεύθυνση ενός νέου απολυταρχισμού» καταλήγει ο Ζανγκ.
(tovima.gr 04/10/2013)